معماري در لغت به معناي علم بنايي و ابعاد سازي آمده است و معمار به معناي بسيار عمارت كننده آنكه عمارت كند وموجب رونق و تعالي گردد وعمارت نيز به معني آبادي است. لغات هم ريشه معماري و عمارت نيز همه معنايي از آباداني و زندگي و حيات را درخود دارند.  معمر به معناي منزل فراخ با آب و گياه ومردم است.

در قرآن نيز در مواردي به ساختن و معماري و يا عمارت كه ريشه معماري دارد، اشاره شده است. هنگامي كه خدا مي‎فرمايد “عمروالارض” يعني زمين را آباد كنيد و زمين بنايي والا مي باشد. تعمير هم از همين ماده است و همچنين عمر نيز به معناي تعمير بدان بواسطه روح است واگر زيارت خانه خدا هم عمره مي گويند باز به همين خاطر است كه زيارت مردم مايه آباداني بيت الله الحرام است.

لوكوربوزيه:معماري يعني ساخت و تداخل احجام در زير نور

و معماري در تعريف نمي گنجد

فرانك لويد رايت: معماري محدود كردن فضاست.


تادائو آندو:معماري هنر انسجام جهان از طريق هندسه است.


پيتر آيزنمن:معماري سرپناه؛محافظ هستي و آخرين سنگر

مكان.


ميس وندروهه:هويت بخشي به فضا.